Tamat tempoh paru-paru jumlah adalah isipadu ruang paru-paru setelah habis tempoh normal dan sama dengan jumlah isi pungutan ekspirasi dan isi padu. Orang yang sihat membawanya pada nilai kira-kira 2.7 liter secara purata. Pelbagai paru-paru penyakit boleh menurun atau meningkat secara patologi jumlah.
Apakah isipadu paru-paru akhir?
Lung isipadu adalah pelbagai kandungan spasial paru-paru. Udara yang kita hirup menghirupnya sepanjang pelbagai langkah pernafasan. Volume paru-paru adalah pelbagai kandungan paru-paru. Udara pernafasan menempati mereka dalam pelbagai langkah pernafasan. Kelantangan paru-paru berperanan dalam inspirasi dan kadaluarsa dan berbeza semasa penyedutan dari mereka semasa menghembus nafas. Gabungan isi padu paru-paru difahami sebagai keupayaan paru-paru. Paru-paru yang tamat tempoh jumlah ialah isipadu ruang yang dimiliki paru-paru setelah tamat tempoh normal. Ini juga disebut sebagai kapasitas sisa berfungsi dan dengan itu sesuai dengan jumlah gas yang tersisa di paru-paru setelah habis masa berlakunya. Volume paru-paru lain termasuk jumlah simpanan inspirasi, jumlah pernafasan, jumlah simpanan ekspirasi, dan jumlah sisa. Jumlah paru-paru dan semua penyakit paru-paru biasanya menjadi subjek pneumologi.
Fungsi dan tugas
Paru-paru berpasangan melayani udara-bernafas vertebrata untuk pernafasan. Kecekapan proses pernafasan disebut volume paru-paru. Oleh itu, jumlah paru-paru individu menggambarkan kecekapan yang digunakan oleh paru-paru oksigen dan mengusir karbon dioksida. Semasa inspirasi, udara ditarik ke paru-paru dengan aktif bernafas dan penguncupan otot pernafasan yang berkaitan. Penyedutan hanya mengisi sebahagian kecil daripada jumlah maksimum paru-paru, yang dapat diperluas dengan usaha. Semasa tamat tempoh, nafas keluar dari paru-paru kerana diafragma and dada berehat. Semasa tamat tempoh, paru-paru hanya dikosongkan sebahagian daripada gas pernafasan dan sejumlah gas tetap ada. Isipadu ini adalah jumlah paru-paru yang tamat tempoh. Oleh itu, isipadu ini berkaitan dengan pernafasan dan berperanan terutamanya dalam bentuk kapasiti sisa berfungsi. Isipadu adalah jumlah isi padu dan jumlah rizab tamat tempoh. Isi padu adalah isipadu gas yang tinggal di paru-paru setelah habis masa maksimum dan tidak dapat dihembuskan kerana hubungan fizikal. Dalam paru-paru yang sihat, nilai ini ialah 1.5 liter. Jumlah simpanan ekspirasi, sebaliknya, sesuai dengan jumlah paru-paru tambahan yang dapat dihembuskan setelah tamat tempoh normal semasa terpaksa bernafas. Rata-rata, berjumlah 1.2 liter untuk orang yang sihat. Oleh kerana jumlah isi pungutan ekspirasi dan isi padu, maka jumlah paru-paru ekspirasi akhir paru-paru yang sihat adalah sekitar 2.7 liter. Kapasiti residu fungsional ini berperanan terutamanya dalam diagnostik fungsi paru. Nilainya dapat ditentukan, misalnya, menggunakan prosedur seperti kaedah pencairan helium. Dalam kaedah ujian ini, doktor membuka bekalan gas helium yang diberikan kepada pesakit setelah tamat tempoh normal. Apabila dia bernafas, dia menggunakannya untuk mencampurkan isi paru-paru dari kapasiti sisa fungsional dengan udara ambien yang dia hirup. Ini mewujudkan fungsi penyangga yang dapat meratakan turun naik oksigen tekanan separa antara langkah pernafasan inspirasi dan tamat tempoh. Oleh itu, tekanan separa oksigen di alveoli paru-paru berkurang. Tekanan separa CO2 meningkat melebihi tekanan udara segar.
Penyakit dan keadaan perubatan
Volume paru mengambil nilai patologi dalam keadaan pelbagai penyakit. Dalam asma, misalnya, jumlah paru-paru mengalami gangguan teruk dan memerlukan agen perubatan untuk meningkatkan kecekapannya. Volume paru-paru akhir ekspirasi berubah terutamanya pada obstruktif penyakit paru-paru. Penyakit dari kumpulan ini menjadikannya sukar untuk menghembuskan nafas dengan menghalang atau menyempitkan saluran udara. Akibatnya, pernafasan lebih perlahan dan inflasi berlebihan berlaku di paru-paru. Isipadu paru-paru ekspirasi akhir yang tidak mencukupi menyebabkan penyumbatan akhir saluran udara kecil. Alveoli hilir boleh runtuh dalam keadaan terburuk. Tekanan ekspirasi akhir yang positif membolehkan gelung pernafasan kembali normal. Kadang-kadang, volume paru-paru menurun bukan kerana kehilangan fungsi paru-paru yang sebenarnya tetapi kerana kelengkungan tulang belakang. Peningkatan jumlah paru-paru akhir ekspirasi mungkin menunjukkan penyumbatan paru-paru. Tambahan pengudaraan boleh menjadi kontraproduktif dalam keadaan seperti itu. Pengantara penyakit paru-paru mempunyai kesan yang berlawanan pada jumlah paru-paru yang tamat tempoh. Mereka menyebabkan kegagalan pernafasan paru-paru dan dengan itu mengurangkan jumlah paru-paru yang tamat tempoh. Diagnosis fungsi paru digunakan dalam pulmonologi untuk menilai jumlah paru-paru patologi. Volume paru-paru juga berperanan dalam Unit Rawatan Rapi, di mana keputusan mesti dibuat mengenai kemungkinan pengudaraan langkah-langkah. Spirometri atau platfismografi badan boleh digunakan untuk memeriksa fungsi paru-paru kecil dan besar. Spirometri langkah-langkah jumlah paru-paru dan kadar aktiviti pernafasan dan dengan itu dapat digunakan untuk menilai keseluruhan fungsi paru-paru. Terdapat pelbagai cara untuk menguji jumlah paru-paru secara bebas, tetapi tidak begitu tepat. Salah satu cara ini adalah ujian lilin, di mana lilin menyala diletakkan kira-kira satu meter dari orang yang diuji. Sesiapa sahaja yang dapat meniup lilin dari jarak ini mempunyai jumlah paru-paru yang sangat baik. Pilihan ujian kedua untuk kegunaan peribadi adalah ujian belon, di mana orang ujian meletupkan belon sekali. Tahap belon utamanya memberikan indikasi keupayaan vital ekspirasi, yang dapat menjadi petunjuk jumlah paru-paru individu.
